[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Chut, je vous en prie, mademoiselle Delphine! ripetis la
mastrino kun iom da malkontenteco, levante la ÿultrojn.
Marta forlevi¸is de la fortepiano. Sur ÿia viza¸o antaûe iom
ru¸a nun aperis purpuraj makuloj, la okuloj brilis de forta
eksciti¸o. ¯i fari¸is! El ÿia mano elfalis unu el la rimedoj, al
kiuj ÿi esperis; unu el la fadenoj, kiuj povis ÿin konduki al la
laborenspezo, senespere disÿiri¸is. xi nun jam sciis, ke lecio-
nojn de muziko ÿi ricevi ne povas; ÿi ne mallevis la okulojn kaj
per senÿanceli¸aj paÿoj aliris al la tablo, çe kiu sidis la du vi-
rinoj, kiuj trovi¸is en la çambro.
Mi neniam havis talenton por muziko, ÿi komencis
per voço sufiçe mallaûta, tamen ne intence mallaûtigita nek
tremanta, mi lernis ¸in en la daûro de naû jaroj, sed tian,
por kia oni ne havas kapablon, oni facile forgesas. Krom tio
en la daûro de kvin jaroj post mia edzini¸o mi tute ne ludis.
xi diris tion kun facila rideto. La sur ÿi fiksita rigardo de la
penetremaj okuloj de la francino estis por ÿi tre turmenta, ÿi
timis ekvidi en tiuj okuloj kompaton aû mokon. Sed la fran-
cino, ne kompreninte la vortojn de Marta, diritajn pole, osce-
dis lar¸e kaj laûte.
Eh bien! Mame! ÿi sin turnis al la mastrino de la lo¸e-
jo, finu kun mi; mi volas diri al vi nur kelke da vortoj. Kiam
la grafino alveturos?
Post kelke da tagoj.
Çu vi skribis al ÿi pri la kondiçoj, kiujn mi metis?
38
MARTA
eLIBRO
Jes, kaj sinjorino la grafino ilin akceptis.
Sekve miaj kvarcent spesmiloj estas certaj?
Absolute certaj.
Kaj mian malgrandan nevinon mi povos havi çe mi?
Jes.
Kaj mi havos apartan çambron, apartan servantinon, çe-
valojn por veturpromenado, kiam mi volas, kaj du monatojn
da libertempo?
Çiujn çi tiujn kondiçojn sinjorino la grafino konsentas.
Bone do, diris la francino levi¸ante, post kelke da ta-
goj mi venas, por demandi denove pri la alveno de sinjorino
la grafino. Tamen se ÿi post unu semajno ne alvenos aû ne
sendos peti min, mi liberigos min de la interkonsento. Plue
atendi mi ne volas nek bezonas. Mi povas havi dek lokojn si-
milajn. Bonjour, Madame.
xi faris facilan kapsaluton al la mastrino kaj al Marta kaj
foriris.
Çe la sojlo ÿi surÿovis sur la kapon la puncan kapuçon kaj,
malfermante la pordon, ekkantetis false ian francan kanton.
Marta la unuan fojon en la vivo eksentis ion kvazaû envion.
Aûdante la interparoladon de la franca guvernantino kun la
mastrino de la oficejo, ÿi pensis kvarcent spesmiloj kaj perme-
so havi kun si malgrandan nevinon, aparta çambro, servan-
tino, çevaloj, longa libertempo! Mia Dio! kiom da kondiçoj,
kiel feliça, bonega estas la pozicio de tiu virino, kiu tamen ne
ÿajnas tre klera nek tre simpatia! Se oni al mi promesus kvar
cent spesmilojn por jaro kaj permesus havi Janjon çe mi &
Sinjorino! ÿi diris laûte, mi tre dezirus ricevi ian fir-
man oficon.
Zminska meditis momenton.
39
MARTA
eLIBRO
Tio ne estas absolute nehavebla, sed ¸i ne estas ankaû
facila, kaj krom tio mi dubas, çu ¸i estus oportuna por vi. Mi
esperas, ke vi konfesos, ke en la rilatoj kun la personoj, kiuj
sin turnas al mi, malkaÿeco estas mia devo. Kun via franca
lingvo, kiu estas ne malbona, sed ne tute pariza, kun via mal-
granda kaj preskaû nenia muzika klereco, vi povus fari¸i in-
struistino nur por komencantoj.
Tio signifas? demandis Marta kun frapanta koro.
Tio signifas, ke vi ricevus 100, 120, maksimume 150 spes-
milojn por jaro.
Marta ne hezitis eç unu momenton.
Mi konsentus tian pagon, ÿi diris, se oni akceptus
min kune kun mia malgranda filineto.
La okuloj de Ludovikino Zminska, kiuj antaû momento es-
primis esperigan meditadon, nun malvarmi¸is.
Ha! ÿi diris, vi ne estas do sola, vi havas infanon &
Kvarjaran knabineton, bonaniman, trankvilan, kiu al ne-
niu farus iam ian malagrablaîon.
Mi kredas, diris Zminska, kaj tamen mi ne povas
doni al vi eç la plej malgrandan esperon ricevi lokon kune
kun la infano.
Marta rigardis la parolantinon kun miro.
Sinjorino, ÿi diris post momento, la personon, kiu
îus foriris de çi tie, oni akceptis ja kune kun ÿia malgranda pa-
rencino & kaj kun tiom & tiom da aliaj kondiçoj. Çu ÿi estas
tiel alte klera?
Ne, respondis Zminska, ÿia klereco estas tute ne
granda; sed ÿi estas fremdlandulino.
Trans la buÿon de la rigidmiena mastrino de la oficejo la
unuan fojon en la daûro de la tuta interparolado glitis nun
40
MARTA
eLIBRO
rideto, kaj ÿiaj malvarmaj okuloj ekrigardis la viza¸on de
Marta kun tia esprimo, kiu kvazaû diris Kio! vi ne sciis do
tion? de kie do vi venas?
Marta venis el la hejma bieno, kie floris rozoj kaj kantis
najtingaloj, el la trankvila lo¸ejeto çe la strato Graniczna, kie
estis kvar muroj ornamitaj kaj varmigitaj, kiuj ÿirmis antaû ÿi
çirkaûe la mondon; ÿi venis el regiono, en kiu regas antaûe
naiveco kaj nenionsciado de virgulino, poste gajeco kaj ne-
nionsciado de juna edzino; ÿi venis el tiu rondo da homaj vi-
voj, en kiu virino mallevas la okulojn kaj sekve nenion vidas,
pri nenio demandas kaj sekve nenion scias & xi ne sciis, aû ÿi
nur pase, preterfluge apenaû ion aûdis pri tio, ke kio estas
permesata al Jupitero, ne estas permesata al bovo. La okuloj
de Ludovikino Zminska, malvarmaj, sed prudentaj, kiuj rigar-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]