Gdyby śmierci nie było nikt z nas by już nie żył przemijamy jak wszystko by w ten sposób przetrwać. Ks. Jan Twardowski
Historia nie uczy nas właściwie niczego innego poza tym, na czym polega złe rządzenie. Thomas Jefferson
Idea na krótko przed obumarciem wygląda najzdrowiej. Fransois Mauriac
Dać życie to również zgodzić się na cierpienie, przyjmując radość. Michel Quoist
Ibidem (skrót: ib. lub ibid). - tamże; w tym samym miejscu (zwykle w bibliografii)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ÿþWIKI: Z
więto wiosny (pełna nazwa: Z
więto wiosny - obrazy z życia dawnej Rusi w 2 częściach) - balet Igora Strawinskiego.
·ð libretto: Igor Strawinski, MikoÅ‚aj Roerich;
·ð muzyka: Igor Strawinski;
·ð prapremiera: Paryż 29 maja 1913, Théâtre des Champs Élysées, balet wystawiony przez Balety Rosyjskie Sergiusza Diagilewa; choreografia: WacÅ‚aw
Niżyński; scenografia: Mikołaj Roerich; Maria Piltz w roli Wybranej; dyrygent: Pierre Monteux;
Utwór tak odbiegający od tradycji, że uważany za początek muzyki nowoczesnej w XX wieku.
O muzyce
Prapremiera w Paryżu wywołała jeden z największych skandali w historii muzyki. Wszystkie elementy tego dzieła były dla tamtejszych gustów oburzające. To
tematyka sprawiÅ‚a, że StrawiÅ„ski zastosowaÅ‚ nowe nieznane, Å›rodki wyrazu. Ów pogaÅ„ski obrzÄ™d byÅ‚ barbarzyÅ„ski, dziki i kompozytor takim że uczyniÅ‚ swój balet.
Rytmika nabrała w "Z
więcie wiosny" nowego znaczenia - była na pierwszym planie. To ona kształtowała i rozwijała myśl muzyczną. Do tego jeszcze zastosowane
zostały ostro brzmiąca instrumentacja i dysonansowe współbrzmienia. Element taneczny także wymagał nowatorskich rozwiązań: ostrych ruchów i ociężałości.
MAJEWSKI: Teatr Chanselise- pierwszy budynek żelbetonowy w Paryżu. Dla nas wygląda klasycznie, ale wcześniej wzbudzał kontrowersje, że jest surowy,
brutalny w formie. Ekspresja nowego tworzywa.
Teatr został założony przez dziennikarza i impresario Gabriela Astruca, z myślą o zapewnieniu miejsca nadającego się do wykonywania współczesnej muzyki,
tańca i opery, w odróżnieniu od tradycyjnych, konserwatywnych instytucji tamtych czasów, jak na przykład Opery Paryskiej.
Scena impresaryjna- Astruc  ksenofil, chciał zadziwić publiczność co sezon, robił sezony narodowe np. polski- zaprosił Rubinsteina, włoski- Enrico Caruso (tenor),
amerykański- Met Opera, Rosja- balet Diagilewa.
W ramach srebrnego wieku , Rosja uzyskuje rangę kraju kultury wysokiej, ma kontakt ze światem, z Paryżem. Uznanie Paryża= kariera światowa. Diagilew
pokazuje jajka Faberge i ikony w Paryżu. A Picasso ma wystawę w Petersburgu. Diagilew pokazuje operę Borys Godunow w Paryżu  klasyka ograniczona, mało
nowości. Ludzie pragną czegoś nowego, co ich zaskoczy  powstanie Rosyjskich Baletów.
Debussy napisał muzykę do opery  Gry - stroje współczesne, Gra Niżyński, fizyczność, cielesność, brak skrępowania. Społeczeństwo francuskie jest skrępowane
obyczajowo, ogląda  dzikość rosyjską.
Alegoria początku wiosny w dzikich krainach, brutalność wiosny, ilustruje się melodię, dzikość tańca , ludowe, pogańskie.
Reakcja publiczności: wrzask, ludzi ekscytują się, nie słychać muzyki, rozgniewani, publiczność= nowa scena, perfomuje, protestujący, światło zapalone. Pierwszy
happening, forma dramatu społecznego, wiele osób było tam mimo, że ich nie było, plotka, każdy ma inne wspomnienia z tego dnia.
Wydarzenie przełomowe, walka o nowoczesną sztukę, walka z konwencją mieszczańską. Apetyt na dzikość, destrukcję formy.
Sztuka chce być opętańczym kultem, religią, bachiczny tłum. Pierwszy wielki skandal, promocja sztuki.
Nowa estetyka- ekspresja dzikości. Tancerze- siła natury, namiętność.
Adorno- chęć zrzucenia energii mieszczańskiej, chęć odrzucenia kindersztuby, czegoś co ogranicza ekspresje, ludzie nagle chcą być wolni bez konwenansów.
Sztuka- forma performowania z publicznością, a nie kontemplacja. Sztuka bez konwencji, coś nowego co odpowiada ludziom.
13 miesięcy przed wybuchem I WZ
(jest już automobil, telegraf, telefon, kino)
Informacja o wojnie- ludzie byli szczęśliwi, że wojna przeora świat, że zniknie ten stary świat, konwenanse. Zdjęcie rozszarpanego ciała przez minę w gazecie
porównywane do ekspresji tancerza baletowego. Odczłowieczenie. Front- doznania ekspresji, ekstaza.
Nie było mowy o powrocie do sztuki symbolicznej, nie ma ornamentu, dekoracji&
Wojna stała się nową formą kultury, zniknęło poczucie niepewności, wojna to wyzwolenie, wolność. Wojna- święto, karnawał, inwersja zachowań, odwrócenie
relacji.
Napięcie, wyzwolenie z konserwatywnej kultury wiktoriańskiej.
Inne konotacje : 11.11.18- w PL radość- wyzwolenie, upadek 3 imperiów. W innych krajach żałoba i pamięć poległych. [ Pobierz całość w formacie PDF ]