[ Pobierz całość w formacie PDF ]
szkolenie wojskowe i wychowanie żołnierzy.
Umiejętne realizowanie właściwie rozumianych zasad dotyczących
komunikacji interpersonalnej w procesie wychowania i szkolenia wojskowego,
powinno sprzyjać przygotowaniu żołnierzy do sprawnego działania zarówno we
współczesnych jak i przyszłych warunkach pola walki.
Szczególnie istotne jest ukazanie i zrozumienie jak różnorodną
i skomplikowaną jest umiejętność komunikowania się z innymi osobami
(żołnierzami) a zarazem ważną i konieczną.
Komunikowanie ma podstawowe znaczenie dla stosunków międzyludzkich
i jest jedną z najważniejszych umiejętności niezbędnych w osiągnięciu pełnego
sukcesów i satysfakcji życia.
Znajomość problematyki dotyczącej komunikowania interpersonalnego
wynikająca z książek o tej tematyce nie może zastąpić doświadczenia osobistego.
Lektura z pewnością może przyczynić się do lepszego poznania obowiązujących
zasad, tym samym do większej skuteczności w międzyosobowym komunikowaniu.
55
BIBLIOGRAFIA
1. R. Arndt, Komunikacja międzyludzka. Wrocław 1998.
2. J. Bestry, Komunikacja międzyludzka w wojsku. w: Przegląd Wojsk
Lądowych 10/99, Warszawa 1999.
3. J. Bobryk, Jak tworzyć rozmawiając. Warszawa 1995.
4. J. Borkowski, Zasady kształtowania i kompetencji interpersonalnych
dowódców. w: Vademecum dydaktyczno-wychowawcze,
Warszawa 1997.
5. J. Borkowski, Umiejętności personalne psychologa wojskowego.
w: Psychologia a żołnierska służba. Warszawa 1995.
6. J. Borkowski, Znaczenie umiejętności interpersonalnych w pracy dowódcy.
w: Przegląd wojsk lądowych,10/96, Warszawa 1996.
7. J. Borkowski, Poznanie i stymulacja rozwoju osobowości żołnierzy.
Warszawa 1994.
8. J. Borkowski, M. J. Dyrda, Stosunki interpersonalne w wojsku.
w: Psychologia w wojsku. Warszawa 1997.
9. J. Bralczyk, Jak towarzyszyć, rozmawiając. Warszawa 1995.
10. M. Bielec, M. Palimąka, Autorytet i kontakty interpersonalne. w: Przegląd
Wojsk Lądowych, 6/97, Warszawa 1997.
11. K. Burakowski, Komunikacja międzyludzka. AON, Warszawa 1998.
12. J. Cendrowski, E. Krążyński, Z. Palewski, S. Swebocki, Psychologia
wojskowa, Wybrane zagadnienia. Warszawa 1980.
13. M. Crozier, Przedsiębiorstwo na podsłuchu. Warszawa 1993.
14. A. Czermiński, M. Czerska, B. Nogalski, R. Rutka, J. Apanowicz,
Zarządzanie organizacjami. Toruń 2002.
15. B. Dobek-Ostrowska, Studia z teorii komunikowania masowego.
Uniwersytet Wrocławski 1999.
16. P. Gawliczek, L. Kanarski, O perspektywach przywództwa w Siłach
Zbrojnych RP. w: Myśl Wojskowa nr 2, Warszawa 2002.
56
17. W. Głodowski, Oddziaływanie środków masowego komunikowania.
Warszawa 1994.
18. W. Głodowski, Komunikacja interpersonalna. Warszawa 2001.
19. T. Goban-Klas, Media i komunikowanie masowe. Warszawa- Kraków
2000.
20. T. Gordon, Wychowanie bez porażek szefów, liderów, przywódców.
Warszawa 1996.
21. L. Grzesiuk, Studia nad komunikacją interpersonalną. Warszawa 1994.
22. D. A. Jarosz, Vademecum dydaktyczno-wychowawcze. Warszawa 2002.
23. J. Janowska, Samo aktualizacja w teorii i praktyce kształcenia nauczycieli.
Lublin 1998.
24. H. Januszek, J. Sikora, Komunikowanie się ludzi w organizacji. Bydgoszcz
1995.
25. S. Jarmoszko, O istocie autorytetu dowódcy. w : Vademecum dydaktyczno-
wychowawcze nr 2, Warszawa 1998.
26. L. Kanarski, R. Pęksa, A.CZ. %7łak, Przywództwo wojskowe. Warszawa
1997.
27. L. Kanarski, Dowódca w sytuacjach społecznych. Warszawa 1997.
28. L. Kanarski, Dowódca w sytuacjach społecznych. Warszawa 2002.
29. L. Kanarski, O perspektywach przywództwa w Siłach Zbrojnych RP.
w: Myśl Wojskowa nr 2, Warszawa 2002.
30. L. Kanarski, Komunikowanie społeczne w wojsku i jego uczestnicy.
w: Vademecum dydaktyczno-wychowawcze. Warszawa 1997.
31. M. Kasperski, Negocjacje. WAT, Warszawa 2000.
32. D. Kocięcka, (red.) Kształtowanie stosunków interpersonalnych
w pododdziale. Warszawa 1995.
33. Z. Kosyrz, Wychowanie interpersonalne. Warszawa 1993.
34. S. Kowalewski, Przełożony-podwładny. Warszawa 1984.
35. J. Kunikowski, Dowódcze i wychowawcze przygotowanie w systemie
obronnym RP. Warszawa 1995.
57
36. M. Marcinkowski, M. J. Zmiałek, A. Zduniak, Emocje w wychowaniu
wojskowym. WSO Poznań 1997.
37. Z. Markocki, Stosunki interpersonalne. w: Vademecum dydaktyczno-
wychowawcze. Warszawa 1997.
38. J. Mellibruda, Ja-Ty-My. Psychologiczne możliwości ulepszania kontaktów
międzyludzkich. Warszawa 1980.
39. Z. Nęcki, Komunikowanie interpersonalne. Kraków 1992.
40. Z. Nęcki, Komunikacja między ludzka. Kraków 1996.
41. T. Nowatkowski, Dowódca towarzyszem życia i służby. w: Vademecum
dydaktyczno-wychowawcze, Warszawa 2002.
42. K. Obłoj, Mikroszkółka zarządzania. Warszawa 1999.
43. J. Orzechowski, Dowodzenie i sztaby. Warszawa 1984.
44. Carol K. Oyster, Grupy. Poznań 2002.
45. D. Pazdzioch, Vademecum dydaktyczno-wychowawcze. Warszawa 2000.
46. Regulamin działań Wojsk Lądowych. Warszawa 1999.
47. Cz. Sikorski, Zachowania ludzi w organizacji. Warszawa 1999.
48. J. Stankiewicz, Komunikowanie się w organizacji. Wrocław 1999.
49. R. Stępień, Cz. Leśmian, W. J. Wysocki, J. Tomiło, M. Kaliński,
Z. Falkowski, Leksykon pojęć dydaktyczno-wychowawczych
dowódcy. Warszawa 1999.
50. J. Strelau, A. Junkowski, Z. Putkiewicz, Podstawy psychologii dla
nauczycieli. Warszawa 1978.
51. J. Szczepański, Elementarne pojęcia z socjologii. Warszawa 1972.
52. T. Tomaszewski, (red), Psychologia. Warszawa 1978.
53. J. Wiatr, Socjologia wojska. Warszawa 1982.
54. J. Wieczorek, Jak dowodzić? w: Wojsko i Wychowanie 11/97, Warszawa
1997.
55. T. Wiland, Komunikacja społeczna, cz.1, Aspekty werbalne i niewerbalne.
Wrocław 1996.
58
56. A. Zduniak, J.Smoliński, Zjednywanie sobie ludzi w procesie
komunikowania społecznego. w: Wojsko i Wychowanie
2/2000, Warszawa 2000.
57. A. Zduniak, M. Trajdos, Komunikowanie się w dowodzeniu. w: Przegląd
Wojsk Lądowych, 7/2000, Warszawa 2000.
58. J. Zieleniewski, Organizacja zespołów ludzkich. Wstęp do teorii organizacji
i kierowania. Warszawa 1976.
59. J. Zieleniewski, Organizacja i zarządzanie. Warszawa 1979.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]